مرد جهانگیری شنید روحانی مقدس در سرزمین خاور زندگی می کند. وسایلش را جمع کرد تا برود و شکوه و عظمت او را ببیند. وقتی به خانه روحانی رسید او را در کلبه محقری تنها یافت، درحالی که در آن خانه جز یک قفسه کتاب و میز و صندلی چیزی وجود نداشت. مرد جهانگرد از روحانی پرسید: پس وسایل خانه شما کجاست؟
روحانی پرسید: وسایل تو کجاست؟
مرد جهانگیر پاسخ داد: من وسیله ای ندارم، اینجا مسافرم.
روحانی نیز پاسخ داد: من هم وسیله ای ندارم، اینجا مسافرم.

"کاش یادمان نرود که مسافریم"
التماس دعا

در برنامه یکشنبه شب پارک ملت حجت الاسلام شهاب مرادی وقتی در موردصحبتهای رایج بین مردم درماه مبارک رمضان سخن می کردند، این طور گفتند که بیان سختی ها از روزه گرفتن، شمردن تعداد ساعاتی که در این ماه باید امساک کرد، بیان نکردن حظ معنوی که هر یک از ما از انجام وظایف دینی می بریم بر تمایل نسل بعد در خصوص انجام این شرایع دینی تاثیر می گذارد و اشتیاق آنها را کاهش می دهد.
خود من به شخصه تا به حال خیلی به این جنبه موضوع توجه نداشته ام، اگر کمی بیشتر به حرف هایی که می زنیم فکر کنیم متوجه اشتباهاتمون در این زمینه می شویم، در واقع ما خواسته یا ناخواسته با رفتارها و کارهای خود چهره سخت دین را به نمایش گذاشته ایم و در بسیاری از موارد از لذت های معنوی صحبت نمی کنیم تا نکند که ریا شود. وقتی کمی دقیقتر به رفتارهایمان نگاه می کنیم، متوجه می شویم که نداشتن آگاهی و یا برداشت های نادرست و ناقص از دین باعث مهجور ماندن دین خدا در جامعه شده است، هرکدام از ما به اندازه توان خود مسئول هستیم . امیدوارم در این ماه در مورد کارها و حرفهایی که می زنیم، بیشتر فکر کنیم و از خدا بخواهیم تا ما را از گناهانی که ناخواسته و ندانسته مرتکب شده ایم ببخشد. اگر با حرف و سخنی علاقه و نگاه کسی را نسبت به دین عوض کرده ایم و یا حتی ابهامی در ذهن او به وجود آورده ایم، ما را ببخشد. هرچه بیشتر در این موضوع دقیق می شوم بیشتر به خطا و اشتباهاتی که در این مسیر مرتکب شده ام پی می برم.

خدایا ما را ببخش و بیامرز.