امام خمینی و امام خامنه ای بارها در سخنرانی های خود به نقش زنان و جایگاه والای آنها در جامعه اشاره کرده اند. امام خمینی (ره) در سخنرانی های خود همواره بر تاثیرگذاری زنان در پیروزی انقلاب اسلامی تاکید کرده اند: ((شما خواهران در این نهضت سهم بسزایی داشته اید.
شما سهم بزرگی در نهضت اسلامی ما دارید. شما در آتیه برای مملکت ما پشتوانه هستید .))
امام خامنه ای نیز در مورد نقش زنان می فرمایند:
((خانم ها سربازان خط مقدم انقلاب بودند و این به معنای واقعی کلمه است و من به عنوان یک مبالغه نمی گویم. ما در جریان انقلاب شاهد بودیم که زن در کشور ما سرباز خط مقدم انقلاب شد
.
اگر زن ها با انقلاب سازگار نبودند و این انقلاب را نمی پذیرفتند و به آن باور نداشتند ، مطمئنا این انقلاب واقع نمی شد .من به این معنا اعتقاد دارم .
اولا اگر آن ها نبودند ، نیمی از گروه انقلابیون مستقیما در میدان نبودند . ثانیا به طور غیر مستقیم روی فرزندان و شوهران و براداران و محیط خانه - که زن در محیط خانه دارای تأثیر فرهنگی زیادی است - اثر می گذاشتند .
این حضور آن ها بود که توانست ستون فقرات دشمن را بشکند و مبارزه را به معنای واقعی کلمه پیش ببرد.))*

                          حجاب، شهدا

آیا با توجه به دیدگاه این دو رهبر و امام نباید همه ما نقش پررنگتری را در مقابل هجمه عظیم دشمن بر زنان و فریاد پوچ آزادی زنان بازی کنیم. حال که دشمنان اسلام و ایران به این باور رسیده اند که از دامن زن مرد به معراج می رود و نوک پیکان دشمنی خود را به سوی عفاف و حجاب زن ایرانی نشانه رفته اند و تلاش می کنند تا شرم و حیا را از زن مسلمان بگیرند، چرا ما به عنوان یک شهروند و مسئولین فرهنگی جامعه به عنوان متولیان اصلی امور فرهنگی کشور تا این اندازه در مقابل این هجمه سنگین دشمن میدان را خالی کرده باشیم؛ چرا تبلیغات رسانه ها به سمت استفاده ابزاری از زنان و کمرنگ کردن نقش آنها در عرصه های مهم اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و نهایتا سست کردن بنیان خانواده است؛ و یا هنوز و با گذشت سی و چهار سال از پیروزی انقلاب اسلامی و شهادت و فداکاری مردان و زنان این سرزمین برای ایستادگی بر سر آرمانها و خواسته های خود، وقت آن نرسیده است که هر کدام از ما، هر کسی با هر میزان توانایی، ایمان و اعتقاد زن ایرانی را فریاد بزند. چرا دختران و زنان با حجاب در جامعه ما باید تحقیرشوند؛ آیا گاهی سکوت زنان با حجاب در مقابل توهین و یا تحقیرها با بهانه هایی چون اجتناب از درگیری و یا مواردی چون این باعث جلی شدن دشمن نشده است؟ آیا این سکوت به دلیل نداشته ادله کافی برای مباحثه و مناظره با این گونه افراد نبوده است؟ یعنی دشمن بر روی همان چیزی برنامه ریزی کرده است که ما در آن ضعف داریم آن هم یک ضعف بزرگ و اساسی
ادامه دارد...

* دیدار با گروهی از زنان پزشک68/10/26