در مکه یک بزرگواری یک حرفی به من زد خوشم آمد، حرفش هم این بود. گفت که سوره‌ی کوثر کلماتش هیچ جای قرآن نیست. مثلاً «انا اعطینا» هیچ جای قرآن نیست. کلمه «کوثر» هیچ جای قرآن نیست. «فَصَلِّ لِرَبِّک‏» هیچ جای قرآن نیست. «وَ انْحَر» هیچ جای قرآن نیست. «شَان» هیچ جای قرآن نیست. «الْأَبْتر» هم هیچ جای قرآن نیست. می‌گفت این سوره که برای حضرت فاطمه هست، فاطمه یعنی زنی که هیچ جای دیگر پیدا نمی‌شود. یعنی زن استثنایی، چون این سوره برای فاطمه است، و فاطمه زنی استثنایی است، کلمات این سوره هم کلمات استثنایی است. یعنی هیچ جای دیگر قرآن نیست⁽¹⁾.



این سوره سه آیه دارد و در مکّه نازل شده و کوچک‏ترین سوره قرآن کریم است.
نام سوره برگرفته از آیه اول است و به معناى خیر کثیر و فراوان مى‏باشد.
بر اساس روایات متعدّد از شیعه و سنّى، عاص بن وائل، پدر عمرو عاص که از بزرگان مشرکان مکّه بود، پس از آنکه پسران پیامبر از دنیا رفتند و آن حضرت دیگر پسرى نداشت، از روى طعنه و زخم زبان، پیامبر را ابتر و بدون دنباله خواند.
خداوند براى تسلّى خاطر پیامبر و پاسخ به این سخن نابجا، سوره کوثر را نازل فرمود و ناکام بودن دشمنان و دوام و بقاى نسل و فکر پیامبر را خبر داد.
در روایات، براى کسى که این سوره را در نمازهاى واجب و مستحب بخواند، سیراب شدن از حوض کوثر در قیامت، وعده داده شده است ⁽²⁾
1. بخشی از سخنرانی آقای قرائتی در برنامه درسهایی از قرآن
2. بخشی از تفسیر سوره کوثر توسط آقای قرائتی