حضرت علی می فرماید:
در خدمت رسول خدا (ص) نشسته بودیم. آن حضرت فرمود: بهترین چیز برای زنان چیست؟ هیچ کس نتوانست پاسخ درستی ارائه دهد. من به سوی فاطمه آمدم، موضوع را با او در میان گذاشتم. فاطمه زهرا (س) فرمود: بهترین چیز برای زن این است که بیگانگان او را نبینند و او نیز آنان را نبیند.
به نزد پیامبر برگشتم و جواب راگفتم. پیامبر فرمود: چه کسی جواب را به تو یاد داد.
عرض کردم: جواب از فاطمه است. رسول خدا فرمودند : فاطمه پاره تن من است.

                      

این حدیث حضرت فاطمه به معنای منع زنان از حضور ایشان در جامعه نیست. چنانکه حضرت فاطمه در جایی که اسلام را در خطر می بیند، در مسجد مدینه خطبه می خواند و یا دختران ایشان در صحنه کربلا همواره از ولایت و امامت پشتیبانی کرده اند و با سخنرانیهای خود در کوفه و شام کاخ پوشالین یزیدیان را فرو ریختند. حتی در زمان پیامبر نیز زنان در برخی از غزوات برای پرستاری از مجروحان حضور مستمر و پررنگی داشته اند. از آنجا زندگی فاطمه، یگانه دختر رسول خدا برای همه زنان مسلمان الگو است، بنابراین نمی توان گفت خواست ایشان از بیان چنین مطلبی حصر زن در خانه بوده است، همانطور که ایشان خود چنین نکرده اند، می توان گفت مقصود ریحانه نبی حفظ حجاب و عفت زن در ورود به اجتماع است؛ پوششی که دیگران را نیز وادار می کند تا به کرامت انسانی وی احترام بگذارند.
ما با رفتار خود به دیگران نشان می دهیم که چگونه با رفتار کنند. هر کس با نوع پوشش، نگاه و بیان خود، به دیگران می گوید که چگونه با او رفتار کنند.
حجاب هم مصونیت است، هم محدودیت، محدودیتی برای چشم های شیطانی  
حجاب صدفی است برای مروارید