دشمن آمده بود تا کمر ایران را بشکند، غرب با تمام تجهیزات و توان نظامی خود او را در این کار یاری می کردند. آنها آمده اند تا صدای انقلاب مردم ایران را در نطفه خفه کنند.
تمام برنامه ریزی ها و نقشه های ریخته شده، پیروزی صدام و فتح تهران را فریاد می زد. آنها هیچ شکی نداشتند. حق هم داشتند، مگر می شود با دستان خالی بدون کمک و در حالی که تمام دنیا مقابل تو ایستاده است، با دشمن جنگید و پیروز شد.
ولی مردان و زنان این سرزمین با اقتدا به مولایشان علی (ع) کمر بستند به نابودی دشمن. حضرت علی در جنگ جمل خطاب به فرزندش محمد حنفیه فرمود:

"اگر کوهها از جای خود کنده شوند تو ثابت و استوار باش. دندانها را بر هم بفشار، کاسه سرت را به خدا عاریت ده، پای را بر زمین میخکوب کن، به صفوف پایانی لشکر بنگر - برای نابودی آخرین نفر -. هیبت دشمن را از نظر دور کن و بدان که پیروزی از جانب خداوند سبحان است."
پس آنها ایستادند، با دستان خالی ولی با رهبری مردی آسمانی که نفسش حق بود و کلامش قاطع. هر سخنش غبار درد و رنج و اندوه را از تن سربازان می زدود. ایستادند و باور داشتند که راهشان حق است و خدا به آنها کمک خواهد کرد. در راه این اعتقاد جان دادند و شهید شدند. آنها ایمان داشتند که پیروزی خون بر شمشیر یک افسانه نیست. آنها با فرهنگ عاشورا و شهادت بیگانه نبودند...
و این شد رمز پیروزی
پی نوشت: حلول ماه رجب و میلاد امام محمد باقر را خدمت همه دوستان تبریک می گویم. التماس دعا