حضرت‌ علی‌ (ع‌) ضمن‌ تأکید بر امر نماز ، ازجمله عوامل‌ سقوط‌ دوزخیان‌ را بی توجهی به این فریضه بزرگ بر می ‌شمرد و می‌ فرماید: مردم‌ ، نماز را برعهده‌ گیرید و آن‌ را حفظ‌ کنید ، زیاد نماز بخوانید و با نماز ، خود را به‌ خدا نزدیک‌ کنید . نماز ، فریضه‌ ای است‌ که‌ در وقتهای‌ خاص‌ بر مؤمنان‌ واجب‌ شده‌ است‌ . آیا به‌ پاسخ‌ دوزخیان‌ گوش‌ فرا نمی ‌دهید آن‌ هنگام‌ که‌ از آن ‌ها پرسیدند : چه‌ چیز شما را به‌ دوزخ‌ کشانده‌ است ‌؟ گفتند : ما از نمازگزاران‌ نبودیم ‌. همانا نماز ، گناهان‌ را چون‌ برگهای‌ پائیزی‌ فرو می‌ ریزد و غل‌ و زنجیر گناهان‌ را از گردن‌ انسانها می‌ گشاید .
در نهج‌ البلاغه علی (ع) آمده‌ است: خداوند بندگان‌ مؤمن‌ را با نمازها و زکاتها و روزه‌ های‌ دشوار، از کبر و خودبینی‌ محافظت‌ و حراست‌ می ‌کند. به‌ پیکر آنان‌ ، آرامش‌ می ‌بخشد، به‌ دیدگان‌ آنان‌ فروتنی‌ می ‌دهد، نفس‌ آنان‌ را رام‌ می ‌سازد ، دل‌ های‌ آنان‌ را افتادگی‌ می ‌آموزد و خودپسندی‌ را از وجود آنان‌ دور می ‌کند.

           تجسم نماز در شخصیت علی (ع)
همچنین در تـفـسـیـر قشیرى آمده است: على (ع )چون وقت نماز مى شد , رنگش تغییر مى کرد و به خود مى لرزید
.
عـرض شـد : شـمـا را چـه شـده اسـت ؟
فرمود : هنگام امانتى رسیده است که خداى تعالى آن را بـرآسـمـانـهـا و زمـیـن و کـوهها عرضه کرد , اما آنها از پذیرفتن آن خوددارى کردند و انسان به عـهده گرفت و من با این ضعف و ناتوانیم نمى دانم آیا از عهده برداشتن این بار به خوبى برمى آیم یانه ؟
چگونه خود را مرید علی بدانم، وقتی نمازم من را از گناهان باز نمی دارد، نفسم را آرام نمی کند، چگونه است که در هنگام نماز مرغ خیالم به همه جا سرک می کشد و فراموش می کنم در برابر چه کسی ایستاده ام و حمد و تسبیح چه کسی را بر زبان می رانم. چگونه علی را مولای خود می دانم، اما هیچ نشانی از ترس و خشوع و تواضع او در نمازش را نمی توان در نماز من جست.
 خدایا بر ما ببخش و کم ما را به بزرگی خود قبول بفرما.
آمین یا رب العالمین