حضرت علی می فرماید:
در خدمت رسول خدا (ص) نشسته بودیم. آن حضرت فرمود: بهترین چیز برای زنان چیست؟ هیچ کس نتوانست پاسخ درستی ارائه دهد. من به سوی فاطمه آمدم، موضوع را با او در میان گذاشتم. فاطمه زهرا (س) فرمود: بهترین چیز برای زن این است که بیگانگان او را نبینند و او نیز آنان را نبیند.
به نزد پیامبر برگشتم و جواب راگفتم. پیامبر فرمود: چه کسی جواب را به تو یاد داد.
عرض کردم: جواب از فاطمه است. رسول خدا فرمودند : فاطمه پاره تن من است.

                      

دوستی می گفت: چله تابستان بود و مجبور بودم برای انجام کاری برم بیرون از خانه. هوا خیلی گرم بود؛ اینقدر گرم که دلم یهو هوس یک هوای بهاری کرد با خودم گفتم چی میشد که هوا همیشه مثل بهار بود؟ این طوری آدم نه احساس سرما می کرد و نه گرما. همین طور که داشتم با خودم این آرزو را تکرار می کردم، ناگهان به یاد آیه 13 سوره انسان افتادم که خداوند می فرماید: «متکین فیها على الأرائک لا یرون فیها شمسا و لا زمهریرا»؛ در آنجا بر تخت ها تکیه مى زنند، در حالى که آفتابى [که از گرمایش ناراحت شوند] و سرمایى [که از سختى اش به زحمت افتند] نمى بینند.
با خودم گفتم حال من برای رسیدن به این آرزو چقدر نفس خود را از گناه محفوظ می دارم، البته این تنها گوشه ای از نعمتهای بهشتی وعده داده شده خداوند به مومنین و پرهیزکاران است.
تو دوران کودکی هر وقت با بچه ها دور هم جمع می شدیم، از آرزوهای دست نیافتنی و شاید محال خود صحبت می کردیم و شاید ساعتها در این خیالات غرق بودیم. یک روز مامانم که این آرزوها را می شنید، گفت: اگر آدم های خوبی باشیم و با همدیگه دوست باشیم، دروغ نگیم و مامان، بابا هامون را اذیت نکنیم، خدا خودش تو بهشت، همه خواسته های ما را برآورده می کنه. 

نقل شده که پیامبر اکرم(ص) در عروسی فاطمه زهرا(س) یک دست پیراهن نو به دخترش داده بود تا در شب عروسی بپوشد. هنگامی که حضرت فاطمه(س) به خانه زفاف رفت و بر سجاده عبادت، در حال مناجات با پروردگار بود، زن مستمندی به در خانه آمد و اظهار نیاز کرد و لباسی طلبید. فاطمه(س) که در آن وقت دو پیراهن داشت: یکی کهنه و دیگری نو، به مصداق آیه «لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون؛ )آل عمران/92)  "هرگز به نیکی دست نمی یابید و از نیکان نمی شوید، مگر اینکه از آنچه دوست می دارید، انفاق کنید." پیراهن نو را به فقیر بخشید.
ما چه می کنیم، لباس های از مد افتاده، تنگ و کوتاه شده، لباس هایی که دیگر آن ها را دوست نداریم به فقیر می دهیم.
حدود چندین سال سال پیش در یک مرکزی فرهنگی اعلام کردند برای کمک به مردم یک منطقه فقیر نشین نیاز به پوشاک و البسه است، متاسفانه برخی از لباس هایی که به این مرکز آورده شده بود، از فرط کهنگی اصلا قابل پوشیدن نبود، در این جور مواقع چگونه می توانیم مدعی شویم که دوستدار حضرت فاطمه هستیم، ایشان لباس عروسی خود را در شب عروسی به فقیر هدیه دادند.
ما همگی دوستدار حضرت فاطمه (س) هستیم، اما دوستی بدون شناخت و معرفت به حق ایشان بی ارزش است.
خدایا به ما محبت همراه با شناخت و معرفت به حق وجودی ایشان را عنایت بفرما. آمین یا رب العالمین