انقلاب ایران، قیام مصر
حسنی مبارک نیز مانند محمد رضا شاه در سال 59 پس از اوج گیری اعتراضات اعلام کرد که صدای انقلاب مردم را شنیده است و تلاش خود را برای آغاز یک سری اصلاحات خواهد کرد. در همین راستا اقدام به تغییر برخی وزرا کرد، کاری که محمد رضا شاه با تغییر پی در پی نخست وزیر سعی در انجام آن داشت. هرچند مثل روز روشن است که خانه ای از پای بست ویران است را نمی توان با این گونه تغییرات درست کرد. خوشبختانه مردم مصر هم مانند مردم ایران این واقعیت را فهمیدند و فریب وعده های پوچ مبارک و همدستانش را نخوردند.
بالاخره مبارک پس از 30 سال دست از سر مردم مصر برداشت و فرار را بر قرار ترجیح داد؛ اما او نیز مانند محمد رضا شاه هیچ جایی در کشورهایی که روزی نوکریشان را می کرد، ندارد و روزهای باقیمانده عمرش را باید با حقارت از این کشور به آن کشور برود. علیرغم خوشخدمتی های مبارک در حق آمریکا و اسرائیل، باز هم نمی تواند سفر به آمریکا و یا اسرائیل را به عنوان یک گزینه پیش رو مطرح کند؛ چرا که کشورهای غربی تا جایی همراه دیکتاتورها هستند که منافعشان به خطر نیفتد؛ درست مثل رضا خان، محمد رضا شاه، صدام حسین و طالبان و ... .
قیام مردم مصر شباهت های زیادی با انقلاب مردم ایران دارد؛ طوری که حتی تلوزیون رژیم صهیونیستی نیز به آن اذعان کرده است. اما آنچه که با دیدن تصاویر مخابره شده از مصر هر ایرانی آزاده آرزوی آن را می کند ؛ این است که ای کاش آنها هم رهبری مانند امام خمینی (ره) داشتند؛ رهبری که بدون هیچ گونه ترس و واهمه ای خواسته های ملت را به زبان بیاورد و در لحظات حساسی که امکان خطا و اشتباه وجود دارد، به یاری مردم بیاید. داشتن چنین رهبری مطمئنا چیزی است که مردم مصر هر روز بیشتر از روز گذشته، آن را دل آرزو می کنند.گفتنی است رفتن مبارک به معنی پایان کار نیست؛ چرا که کشورهای استعمارگر به ویژه آمریکا و اسرائیل تمام تلاش خود را برای به انحراف کشاندن این قیام  و مصادره انقلاب مردم خواهند کرد و اینجاست که هوشیاری و بصیرت مردم مصر و خواص این کشور بیش از هر زمان دیگری به چشم می آید.
امام علی علیه السلام در این خصوص می‌فرماید:
«انَّ مَن صَرَّحت له العبرُِ عمّا بینَ یدیه منَ المَثُِلات، حجزتهُ التّقوی، عَن تقحُّم الشُّبَهات: (کسی که از اعمال و کردار گذشتگان و عواقب سوء آنها عبرت گیرد، تقوا، وی را از فرو رفتن در آن‌گونه بدبختی‌ها باز می دارد.)  

بصیرت در اربعین حسینی
اجر و مزد گریه برای آن حضرت بسیار عظیم و بزرگ است و خداوند خود ضامن آن می  ‎باشد.
قطره  ‎ای از آن اگر در جنهم بیفتد آتش و حرارت آن را خاموش می  ‎کند.
امام صادق (ع) می فرماید: هر کس امام حسین علیه السّلام را یاد کند و بر او گریه کند بهشت بر او واجب می  ‎شود. (1)این ها تنها نمونه ای از کلام ائمه در خصوص ثواب گریه بر شهدای کربلا می باشد. اما به راستی دلیل این همه سفارش به برگزاری مجالس عزا امام حسین چیست؟
گریه بر مصائب سالار شهیدان باعث زنده نگه داشتن نهضت حسینی است. در واقع همانطور که پس از قیام امام حسین (ع) و شهادت ایشان و یارانشان، اسارت خاندان امام و ایراد خطبه های مشهور حضرت زینب و امام سجاد (ع) حق از باطل را روشن ساخت و به زنده ماندن فلسفه قیام امام منجر شد؛ برپایی مراسم عزای حسینی و گریستن بر مصائب این خاندان، نیز زنده نگهداشتن فرهنگ عاشورا را در جامعه و در میان مردم موجب می گردد.
علیرغم این همه سفارش به برگزاری مراسم عزاداری در ایام محرم و صفر و وجود روایاتی دال بر ثواب زیاد گریه بر امام حسین (ع)، تنها در صورتی قبول و مورد اجابت ایشان و خداوند قرار می گیرد که با معرفت و شناخت باشد. در واقع گریه کردن بر مصیبت حادث شده در صحرای کربلا و رنجهایی که پس از آن بر کاروان اسرا گذشت به تنهایی کلید رهایی از دوزخ محسوب نمی شود. باید توجه داشت گریه ای می تواند ما را بهشتی کند که همراه با معرفت باشد. اشک ریختن در عزای حسین(ع) نشانه پیوند قلبی با اهل بیت(ع) و سیدالشّهدا(ع) است. اشکی که از چشم جاری می شود نتیجه محبتی است که نسبت به اهل بیت در دل مومن حاصل می‏شود و این می تواند زمینه مناسبی برای حرکت های بعدی که همانا رسیدن به کمال است، باشد؛ اما توجه داشته باشیم در صورتی که اعمال و کردار ما با آن چه مورد قبول و پذیرش این خاندان عظیم الشان است، تفاوت داشته باشد و یا تلاشی برای رسیدن به کمال مطلوب نکنیم؛ جز حسرت و پشیمانی در روز جزا پاداشی نخواهد داشت. به تعبیر شهید مطهری "گریه بر شهید، شرکت در حماسه او و هماهنگی با روح وی ، موافقت با نشاط و حرکت او است"(2) و این اشک است که سزاوار آن همه ثواب است.
اشاعه فرهنگ عاشورا و شهادت در سطح جامعه و ایجاد بسترهای مناسب برای شناسایی این فرهنگ به همه آحاد جامعه به خصوص جوانان و نوجوانان، آنان را از افتادن به دام فرهنگ های مبتذل غربی و مکاتب نوظهور قرن حاضر، حفظ می کند. این همان چیزی است که دشمن بر روی آن برنامه ریزی های بسیار دقیقی کرده است.(نفوذ بحث های خرافی و بدعت های جدید در عزاداری ها، ایجاد شبهاتی در ذهن جوانان و نبود مراکز معتبر برای پاسخگویی  زنگ خطری جدی است). هدف و برنامه ما برای جلوگیری و مهار این سیل ویرانگر چیست؟
التماس دعا 

(1) منتهی الآمال ، ج 1، ص 542
(2) . مرتضی مطهری، شهید (ضمیمه قیام و انقلاب مهدی) ص 124.

بررسی نگرش ائمه اطهار
فاصله ما با یک مسلمان واقعی چقدر است؟

با اندکی تامل در روایاتی که از امامان معصوم نقل شده است می توانیم راه درست زندگی کردن را یاد بگیریم؛ مسیری که می تواند از ما یک مسلمان واقعی بسازد. انسانی که هم سعادت خود و هم افراد جامعه خود را رقم خواهد زد. امام صادق خطاب به یکی از اصحابش: آیا می پنداری آنهایی را که خدا مورد بخشش(مال) قرار داده، بخاطر بزرگواری و مقام بلندشان نزد خدا بوده است؟ و آنهایی را که از آن بخشش(مال) محروم کرده به علت خواریشان در نظر خدا بوده است؟ نه این تصوری نادرست است. بلکه حقیقت این است که مال و دارایی ها از آن خداست که به رسم امانت در اختیار افراد قرار می دهد و آنها را مجاز کرده است که با مراعات صرفه جویی و اعتدال بخورند و بنوشند، بپوشن، ازدواج کنند و مرکب تهیه کنند و مازاد بر آن را به مومنان نیازمند بازگردانند و بدین ترتیب مشکلات آنها را سامان بخشند. پس کسیکه بر طبق این اصل رفتار کند، غذایی که می خورد، آبی که می نوشد، ازدواجی که می کند و مرکبی را که تهیه کرده و سوارش می شود بر او حلال است و آنکس که از چنین اصلی تجاوز کند همه آنچه که می خورد و می نوشد و ازدواج می کند و مرکب تهیه کرده، سوار می شود، بر او حرام است. سپس این آیه را امام قرائت می کند: لاتسرفو ان الله لایحب المسرفین.

آیا تصور می کنی کسی را که خدا نسبت به مالی امین قرار داده، به او اختیار هر گونه دخل و تصرف و مالکیتی را بخشیده است که مثلا با آن مرکبی بخرد که قیمتش ده هزار درهم است، در حالی که مرکب بیست درهمی برای او کافی است و یا برای ازدواج خود هزار دینار خرج کند، در صورتی که با بیست دینار هم می تواند ازدواج کند و مجددا امام این آیه را لاتسرفو ان الله لایحب المسرفین خواندند.

بد نیست اکنون نگاهی به زندگی خودمان بیندازیم و ببینیم که آیا این فرمایش امام صادق (ع) در زندگی و جامعه ما جاری است؟ آیا این همه چشم و هم چشمی و اسرف و تبذیر که در زندگی هر کدام از ما جاری است، شایسته مرمی است که داعیه محبت اهل بیت را دارند. لازم نیست که گناه خودمان را به گردن دولت و یا مسئولین بیندازیم، فراموش نکنیم که دولت چیزی جدا از ملت نیست، پس اگر خودمان را اصلاح کنیم جامعه نیز اصلاح خواهد شد.
پی نوشت: این سخن امام صادق به معنای مخالفت با ثروت و رفاه نیست، بلکه ثروت اندوزی و رفاه زدگی مشکلی است که امام ما را از آن برحذر داشته است.