مرد جهانگیری شنید روحانی مقدس در سرزمین خاور زندگی می کند. وسایلش را جمع کرد تا برود و شکوه و عظمت او را ببیند. وقتی به خانه روحانی رسید او را در کلبه محقری تنها یافت، درحالی که در آن خانه جز یک قفسه کتاب و میز و صندلی چیزی وجود نداشت. مرد جهانگرد از روحانی پرسید: پس وسایل خانه شما کجاست؟
روحانی پرسید: وسایل تو کجاست؟
مرد جهانگیر پاسخ داد: من وسیله ای ندارم، اینجا مسافرم.
روحانی نیز پاسخ داد: من هم وسیله ای ندارم، اینجا مسافرم.

"کاش یادمان نرود که مسافریم"
التماس دعا

در برنامه یکشنبه شب پارک ملت حجت الاسلام شهاب مرادی وقتی در موردصحبتهای رایج بین مردم درماه مبارک رمضان سخن می کردند، این طور گفتند که بیان سختی ها از روزه گرفتن، شمردن تعداد ساعاتی که در این ماه باید امساک کرد، بیان نکردن حظ معنوی که هر یک از ما از انجام وظایف دینی می بریم بر تمایل نسل بعد در خصوص انجام این شرایع دینی تاثیر می گذارد و اشتیاق آنها را کاهش می دهد.
خود من به شخصه تا به حال خیلی به این جنبه موضوع توجه نداشته ام، اگر کمی بیشتر به حرف هایی که می زنیم فکر کنیم متوجه اشتباهاتمون در این زمینه می شویم، در واقع ما خواسته یا ناخواسته با رفتارها و کارهای خود چهره سخت دین را به نمایش گذاشته ایم و در بسیاری از موارد از لذت های معنوی صحبت نمی کنیم تا نکند که ریا شود. وقتی کمی دقیقتر به رفتارهایمان نگاه می کنیم، متوجه می شویم که نداشتن آگاهی و یا برداشت های نادرست و ناقص از دین باعث مهجور ماندن دین خدا در جامعه شده است، هرکدام از ما به اندازه توان خود مسئول هستیم . امیدوارم در این ماه در مورد کارها و حرفهایی که می زنیم، بیشتر فکر کنیم و از خدا بخواهیم تا ما را از گناهانی که ناخواسته و ندانسته مرتکب شده ایم ببخشد. اگر با حرف و سخنی علاقه و نگاه کسی را نسبت به دین عوض کرده ایم و یا حتی ابهامی در ذهن او به وجود آورده ایم، ما را ببخشد. هرچه بیشتر در این موضوع دقیق می شوم بیشتر به خطا و اشتباهاتی که در این مسیر مرتکب شده ام پی می برم.

خدایا ما را ببخش و بیامرز.

بازی در زمین دشمن
اگر در جنگ تحمیلی جوانان این مرز و بوم با دست خالی ولی ایمان و اعتقاد و توکل به خدا توانستند از همه مرزهای این کشور محافظت کنند و حتی یک وجب از آن را به دست دشمن ندهند، امروز نیز به نظر می رسد یک حرکت جهادی برای ایستادن در برابر این هجمه عظیم فرهنگی لازم است، جنگی که با نشانه گرفتن اعتقادات ما تلاش می کند، همه آن چیزی را که موجب پیروزی در جنگ هشت ساله گردید از ما بگیرد. متاسفانه اکنون بسیاری از مسئولین نیز آگاهانه و یا ناآگاهانه در زمین دشمن بازی می کنند، که از آن جمله می توان به استفاده از روشهای نادرست و ضربتی در مقوله حجاب اشاره کرد، روشهایی که با توجه به نبود بستر مناسب نه تنها سودی به حال جامعه ندارد، بلکه اثرات تخریبی آن بیش از تصور است. مسئولین به جای یافتن مشکل اصلی و حل آن بیشتر به دنبال پاک کردن صورت مسئله و تبرئه کردن خود هستند؛ البته من با برخورد انتظامی به طور کامل مخالف نیستم اما به نظرم این طرح در صورتی می تواند موفق باشد که به دیگر جنبه های آن نیز توجه شود. وقتی تولید کنندگان و وارد کنندگان پوشاک اجازه تولید، عرضه و واردات هر نوع لباسی را داشته باشند، برخورد با افرادی که از همان پوشاک های عرضه شده در فروشگاهها استفاده می کنند، بمصداق همان پاک کردن صورت مسئله است. وقتی نتوان یک مانتو مناسب با حجاب و پوشش ایرانی و اسلامی در فروشگاههای سطح شهر یافت، توبیخ افرادی که از این البسه استفاده می کنند کار ناشایستی به شمار می رود( البته این به معنی تبرئه کردن افرادی که از این لباس ها استفاده می کنند نیست).
وقتی نظارتی بر وضع حجاب در دانشگاهها، نمایشگاهها، فروشگاهها و ادارت دولتی و غیر دولتی وجود ندارد، تصور اینکه بتوان تنها با برخورد قهری در خیابانها با پدیده بی حجابی مبارزه کرد، فکری کودکانه به شما می رود. درست است که روزگاری جوانان این سرزمین با دادن جان خون با تمام قوا از مرزهای آبی و خاکی و استقلال این کشور دفاع کرده اند ولی اکنون دشمن به مرزهای فرهنگی ما حمله کرده است، حمله ای که تنها با بصیرت و آگاهی از حرکت دشمن می تواند به ما قدرت کافی برای مقابله را بدهد. البته افراط و تفریط از آفت های حرکت در این مسیر است.