ایام محرم و صفر زمان مناسبی است تا این سوال را از خود بپرسیم که اگر ما در شرایطی مشابه مردم آن زمان و دوران بودیم، چه عکس والعمل و واکنشی از خود نشان می دادیم، البته مطمئنا وقتی این سوال را در این شرایط و در روزهای اوج عزاداری برای امام حسین و شهدای کربلا از ما بپرسند، بدون شک خواهیم گفت ما امام حسین را تنها نمی گذاشتیم. اما اینکه این پاسخ این سوال چقدر می توند به واقعیت نزدیک باشد، مسئله ای است که به ذهن هر فرد مسلمان و عاشق امام حسین را حداقل برای یکبار هم ده به خود مشغول می کند؛ اما شاید بتوان فتنه خرداد ماه سال 88 را بتوان برای محک زدن ایمان افراد دانست، محک ایمان افرادی که خون را دایه دار انقلاب و اسلام می دانستند و معتقد بودن انقلاب به آنها مدیون است؛ ولی در آن بحبوبه فتنه تنها بصیرت و تدبیر بود که می توانست راه درست را مشخص کند و تکیه به ولایت روشن کننده چراغ راه سعادت است و البته بسیاری از افرادی که اعتقادی به این تکیه گاه ندارند هنوز هم در بیراهه دست و پا می زنند.
                           
بصیرت در کلام رهبری
 یکىاز وظائف اصلى امروز ما تقویت بصیرت است؛
 افسرانجنگ نرم به بصیرت احتیاج دارند؛
آگاهى‌هاىخودتان را نسبت به امروز و دیروز و فردا افزایش بدهید .
اگر بصیرت نداشته باشید، دوست را نشناسید، دشمن را نشناسید، یک وقت مى‌بینید آتش توپخانه‌ى تبلیغات شما و گفت و شنود شما و عمل شما به طرف قسمتى است که آنجا دوستان مجتمعند، نه دشمنان. آدم دشمن را بشناسد؛ در شناخت دشمن خطا نکنیم. لذا بصیرت لازم است، تبیین لازم است.

پرده اول: چند وقت پیش خبری خواندم مبنی بر اینکه در آمریکا و چند کشور اروپایی به دلیل تشدید بحران بیکاری، برخی از جوانان برای کسب درآمد و هزینه های تحصیلی خود، با گرفتن پول به شرکت های تولیدی یا خدماتی اجازه می دهند تا از صورت آنها برای تبلیغ کالای خود استفاده کنند. وقتی این خبر را خواندم و عکس ها و فیلم های آن را در فضای مجازی مشاهده کردم، خیلی تاسف خوردم، که گاهی شرایط آنقدر برای افراد سخت و دشوار می شود که حاضرند برای ادامه زندگی و کسب درآمد کارهایی را انجام دهند که از انجام آن اکراه دارند.

پرده دوم: باز هم چند وقت پیش به همراه دوستم رفتیم به یک پیتزا فروشی. اولین چیزی که در بدو ورود به این مکان توجه همه را به خود جلب می کرد، نوع پوشش افرادی بود که در آنجا کار می کردند، مدل بستن روسری و مانتو و آرایش خانم هایی که در این پیتزا فروشی کار می کردند، یک شکل و یکدست و بسیار خاص و البته عجیب بود؛ جالب آنکه بیش از 90 درصد کارکنان آن مکان خانم بودند. لباس هایی که هیچ نشانی از فرهنگ ایران و اسلام در آن نبود، آرایش های باورنکردنی دختران در محیطهای کار و دانشگاه تنها یک چیز را در ذهن انسان تداعی می کند که این افراد چرا خواسته و ناخواسته خود را به بیلبوردهای تبلیغاتی تبدیل می شوند و بدون هیچ مزدی، کالاهای شرکت های سودجو را تبلیغ می کنند.                                                   

حتما شما هم بارها در مکان های عمومی شاید شعار نوشته هایی بوده اید. شعارهایی که نشان دهنده عقیده و باور فرد نسبت به موضوع نوشته شده است و البته شعور و فرهنگ فرد نیز برای مخاطبان نیز آشکار می شود.
چند روز پیش در اتوبوس دیدم فردی روی صندلی اتوبوس باماژیک مشکی نوشته بود "چادر سرت کن اگر می خواهی برده نباشی." من شخصا از طرفداران چادر هستم و آن را حجاب برتر می دانم و با این مسئله هم که دست و پاگیر است به شدت مخالف هستم.
اما آیا واقعا نوشتن همچینن جمله ای کمکی به وضع بد بی حجابی و یا ترغیب افراد بد حجاب به حجاب خواهد شد. شخصا معتقدم این رویه تنها باعث ایجاد دلخوری و گرفتن حالت تدافعی در افراد می شود و نه تنها هیچ کمکی به بهبود وضعیت حجاب در جامعه نخواهد شد، بلکه انجام کارهای فرهنگی اصولی در این زمینه را با مشکلات سخت تر و پیچیده تری نیز مواجه می کند. فقط فردی نسبت به چیزی بدبین شد و هر گونه نظر و ایده را با عینک بدبینی نگاه کند، تغییر دادن دیدگاه وی کاری بسیار سخت و حتی گاهی غیرممکن است.