با نزدیک شدن ماه مهر، تلاش خانواده ها برای خرید لوازم مورد نیاز بچه ها نیز شدت بیشتری می گیرد و بازار لوازم التحریر و کفش و پوشاک نیز رونق خاصی به خود می گیرد. اما جای تاسف است که در کشوری که خود دارای قهرمانان والگوهای مثال زدنی است، کودکان این سرزمین به دنبال قهرمانان پوچی چون بن تن و اسپایدر من، باربی و امثالهم باشند. چند روز پیش برای خرید از جلوی چند مغازه عروسک فروشی و کیف فروشی رد شدم. تقریبا در تمامی کیف های مدرسه می توانستی نشانی از این شخصیت های کارتونی پیدا کنی.  
                      
امسال نیز علیرغم آشکار شدن پشت پرده معرفی بازی های جدیدی چون پرنده خشمگین، متاسفانه شاهد اضافه شدن این شخصیت به لوازم التحریر و کیف کودکان هستیم. جالب اینکه انگار بخشی از افراد تنها منتظرند، ببینند در بیرون از این سرزمین چه بازی جدیدی تولید می شود تا از آن برای سردر مغازه، فروشگاه و حتی لوازم التحریر های تولیدی خود استفاده کنند. این درحالی است که در همین ایران نیز عروسک هایی بوده اند که با استقبال مردم و به خصوص کودکان مواجه شده است، اما متاسفانه همواره با بی مهری این صنف از تولیدکنندگان مواجه شده است. شخصیت هایی مثل سنجد، تربچه، عروسک های مجموعه شکرستان و یا همین کلاه قرمزی و پسرخاله که طی این سالها همواره مورد استقبال چشمگیر و بی سابقه مردم و بچه ها بوده است. جای بسی تاسف است که کودکان ما هنوز چشم باز نکرده اند، با انواع لباس ها، و عروسک های غربی آشنا هستند.
من نمی دانم واقعا چه کسی باید این بازار آشفته را سر و سامان دهد ولی می خواهم بگویم به غیر از نقشی که مسئولین و متولیان امور فرهنگی در این زمینه دارند، مطمئنا خود ما نیز باید نقش پررنگ تری در این زمینه بازی کنیم. مسئولین مدرسه و آموزش و پرورش نیز به عنوان یکی از متولیان فرهنگ کشور نیز می توانند نقش پررنگی در این میان بازی کنند. اگر مسئولین مدرسه از والدین بخواهند که اینگونه لوازم التحریرها را برای بچه ها خریداری نکنند، خیلی بهتر می توان به این چشم و همچشمی ها پایان داد.
                
درست است که پیدا کردن کیف و یا لوازم التحریری که آثار این تهاجم فرهنگی در آن نباشد، در این آشفته بازار کار سختی است ولی غیر ممکن نیست.
پ.ن: سال گذشته برای دخترخاله 9 سالم دنبال کیف مدرسه می گشتم، شاید حدود دو روز دنبال یک کیف مناسب گشتم هرچند به سختی موفق به پیدا کردن یک کیف مناسب شدم.
انتشار این مطلب در صراط نیوز

انتشار این مطلب در مجله پارسی بلاگ

حجاب فقط پوشاندن موی سر نیست!!
متاسفانه گاهی در فیلم های تولید شده (چه برای تلویزیون و چه سینما) حجاب به گونه ای نمایش داده می شود که انگار پوشاندن موی سر به هر شکلی، همان چیزی است که در دین ما به آن اشاره شده است.
باور کنید حجاب فقط پوشاندن موی سر نیست. این را به راحتی می توان از آیات مربوط به حجاب که در قرآن آمده است، فهمید؛ این کار نیاز به درک بسیار بالایی هم ندارد، فقط کافی است اندکی سواد خواندن بلد باشیم:
«او زینت و ارایش خود را جز آنچه قهرا ظاهر می شود بر بیگانه آشکار نسازند و باید روسری (مقنعه) خود را بر روی سینه و گریبان خویش قرار دهند و زینت و جمال خود را آشکار نسازند» ⁽¹⁾
«... دوره جاهلیت پیشین آرایش و خود آرایی نکنید ...» ⁽²⁾
حالا با نگاهی به فیلم ها و سریال های پخش شده در سینما و تلویزیون می توان فهمید که مسئولان چقدر به ابتدایی ترین اصول حجاب که به طور صریح در قرآن به آن اشاره شده است، بی تفاوت هستند؛ حالا حتی زنان و دختران با حجاب سریال ها هم آرایش دارند و در واقع به نظر می رسد این آرایش جزئی از تکنیک های بازیگری آنها محسوب می شود. هم رنگ بودن و یا همان سِت بودن سایه چشم با رنگ روسری و شال به یکی از بدیهی ترین موارد زیر پاگذاشتن اصل حجاب در فیلمها و سریال ها تبدیل شده است. در واقع به نظر برخی فکر می کنم حجاب فقط پوشاندن موی سر است. در حالی که در اسلام حجاب پوشاندن زینت، به جز آن چیزی که قهرا ظاهر می شود سفارش شده است، که تمام مراجع آن را گردی صورت و دست ها تا مچ می دانند، ولی در تلویزیون و فیلمهای ایرانی حجاب پوشاندن گردی سر است.
استفاده ار از آرایش در سریال ها و فیلم های به بهانه گریم بازیگر کاملا عادی شده است؛‌ این در حالی است که وضعیت عروس ها در فیلم ها بسیار بدتر است ولی وقتی یک فیلم خارجی را نگاه می کنی، خبری از آرایش های عجیب و غریب در آن نیست. البته شاید اونها با تکنیک های فیلم سازی آشنا نیستند.
(1)آیه 31 سوره نور
(2) آیه 33 احزاب
انتشار این مطلب در مجله پارسی بلاگ

گاه انسان عمری کار صالح انجام می دهد و در شب قدر نتیجه اش را دریافت می کند، لذا هر کسی نمی تواند بگوید من، شب قدر را درک کردم پس زرنگ هستم و این موجب شود که انسان هر کار که خواست انجام بدهد به این امید که من در شب قدر می توانم تدارک مافات و گذشته کنم، اینطرو نیست.
درک شب قدر ، برای همه کس توفیق نیست. کسی در آنشب موفق است که در طول سال قدمی برداشته و کاری کرده باشد. آن وقت در شب قدر اجری به او می دهند که از عمل هزار ماه بیشتر است و درک و فضل آن بالاست. اما اینطور نیست که بگوییم فلانی شانس آورد که شب قدر خوابش نبرد، شانس به او رو کرد که آن شب در یک معبد و یا حرمی بود و آن شب حال خوشی داشت؛ اما من چرتم می گرفت، خوابم می برد یا آن شب ما به هیچ کاری موفق نشدیم. این طور نیست بلکه این ها ریشه و علت دارد. علت آن را باید در طول سال گذشته جستجو کرد.
                 
فرد در طول سال گذشته اش وقت های کثیری را تلف می کند،‌نعمتهای زیادی را ضایع می کند، نتیجه اش این می شود که در شب قدر، حواله ای ندارد که بتواند حالی به دست بیاورد. روزی و قسمتی ندارد. اینکه بگوییم: الله یرزق من یشاء معنای یشاء این است که هر کس استحقاق رزق داشت دیگر آنجا مشیت خدا محدود به اساب و آثار و امثال این ها نیست، بلکه خدا به هر شکلی می تواند به او روزی دهد؛ اما این فرد باید استحقاق خودش را نشان داده باشد برای این روزی، تا آن را به دست بیاورد.
پس اعمال یک سال انسان در یک شب قدر به او پرداخت می شود، اما باید قبلا کمیت و کیفیت آن را ذره ذره کسب کرده باشد و در واقع فعلیت و بهه ثمر رسیدن آن در آن شب است.
منبع: کتاب نماز استاد حائری شیرازی

میسر نگردد کس به این سعادت،به کعبه تولد و به محراب شهادت
شهادت امیرالمونین علی (ع) را خدمت دوستان تسلیت عرض می کنم

پ.ن: از همه دوستان در این شب های قدر باقی مانده التماس دعا دارم،
پ.ن: ادامه مبحث قبلی را در پست های بعدی دنبال کنید.
انتشار این مطلب در مجله پارسی بلاگ
انشار در صراط نیوز